HISTORIA Cięcie strumieniem wody

Właściwy początek zastosowania wysokociśnieniowego strumienia wody miał miejsce w latach 30-tych tego wieku w USA i Związku Radzieckim. Amerykańskim i rosyjskim inżynierom udało się skompresować wodę na wiele setek barów. Rozrężony strumień wody w rurze dyszy zastosowana w budowie tuneli i górnictwie. Preferowanym obszarem zastosowania było w tym czasie kruszenie węgla i skały.

W latach 50-tych rosyjskim technikom udało się skonstruować sprężarkę silniejszą niż 2000 bar. Tym samym byli w stanie ciąć twarde materiały, takie jak kamień. Te ulepszone sprężarki były bezkonkurencyjne, ponieważ amerykańscy technicy dopiero 10 lat później potrafili skonsktruować wysokociśnieniowe urządzenie z metodą przenoszenia ciśnienia.
Jako narzędzie do cięcia strumień wody wszedł do zastosowania w latach pięćdziesiątych na Uniewersytecie Michigan. Testowano tam różne metody do cięcia drewna.

Próby cięcia na materiałach technicznych przeprowadzano od roku 1961.

Pierwsze komercyjne urządzenia wysokociśnieniowego cięcia strumieniem wody zastosowano dopiero na początku lat 70-tych. Przełom w tej technologii nastapił dopiero w latach 1975/76 wraz z cięciem materiałów budowlanych, tworzywa sztucznego i tektury falistej w produkcji przemysłowej.

Następny duży krok w tej technologii nastąpił początkiem lat 80-tych. Domieszano wtedy do wysokociśnieniowego strumienia wody w celu podniesienia wydajności tnącej materiał ścierny (madium abrasywne). Równocześnie dalej udoskonalane pompy wysokiego ciśnienia o ciśnieniu dziś już 6000 bar zapewniły tej technologii znaczący rozwój. Tym samym było już możliwe cięcie twardych/grubych materiałów takich jak m.in. metale.